چگونه صحابه و سلف صالح برای رمضان آماده میشدند
چگونه صحابه و سلف صالح برای رمضان آماده میشدند
نوشتهی: هانی ضوّه
مترجم: فاطمه شمسی
صحابه و سلف صالح زمانی که میخواستند برای ماه مبارک رمضان آماده شوند؛ حالت هایی زیبا داشتند. آنها با اشتیاق منتظر رمضان بودند؛ چرا که رمضان سرشار از برکت و روشنایی است.
۱. صحابه و سلف صالح با دعا آماده رمضان میشدند.
از بعضی سلف، روایت شده که آنها شش ماه قبل از رمضان دعا میکردند که به رمضان برسند و پنج ماه بعد از رمضان دعا میکردند که خداوند از آنها قبول نماید. آنها دعا میکردند به رمضان برسند در حالی که هم دینشان به سلامت باشد و هم جسمشان؛ و خداوند برای طاعت از او در رمضان یاورشان باشد و اعمالشان را قبول نماید.
صحابه و سلف صالح بسیار برای آمادن رمضان خوشحال می شدند. آن ها شادی و سرور خود را نشان می دادند؛ چون رمضان، هنگامهی خیر است. زمانی که در آن، درهای بهشت باز و درهای جهنم بسته میشود. ماهی که ماه قرآن است؛ به همین خاطر، خوشحال میشدند و این خوشحالی آنها مصداق این گفته باری تعالی است که میفرماید:
{قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ}
بگو به فضل و خدا و رحمت او؛ پس باید بدان خوشحال شوند؛ که از آنچه میاندوزند بهتر است.
(این آیه بیانگر آن است که خشنود شدن برای خیرات و برکاتی که خداوند نازل میکند، بهتر است از خشنود شدن انسانها برای سرمایهها، کالاها و گنجینههای دنیا، بنابراین برای نازل شدن احکام و فرایض اسلامی در قرآن و در رأس آن روزه ماه مبارک رمضان باید خشنود شد.)
۲. مبرا کردن خود از روزههای گذشته
قبل از ماه مبارک رمضان صحابه و سلف صالح اگر بر گردن آنها به خاطر عذری شرعی (مانند سفر، بیماری، حیض و نفاس یا چیزهایی دیگر) روزه ای میبود، خود را از آن مبرا میکردند.
عائشه(رضی الله عنها) میگوید: “پیش میآمد که روزهی روزهایی از رمضان بر گردنم باشد و من نمیتوانستم آن را به جا آورم مگر در شعبان”.
۳. روزه گرفتن شعبان
صحابه و سلف صالح ماه شعبان، بسیار روزه میگرفتند تا برای ماه مبارک رمضان آماده شوند. عائشه (رضی الله عنها) میفرماید: “كان النبي صلى الله عليه وآله وسلم يصوم حتى نقول لا يفطر، ويفطر حتى نقول لا يصوم، فما رأيت رسول الله صلة الله عليه وآله وسلم استكمل صيام شهر إلا رمضان، وما رأيته أكثر صيامًا منه في شعبان” رسول الله صل الله علیه و سلم گاهی آنقدر روزه میگرفت که میگفتیم او اصلا روزی را دیگر افطار نمیکند و بعضی وقتها مدتها روزه نمیگرفت که میگفتیم او دیگر روزه نمیگیرد. من پیامبر صل الله علیه و سلم را ندیدم که روزه هیچ ماهی به جز رمضان را به پایان برد (و کامل گرداند) و او را ندیدم که هیچ ماهی بیشتر از شعبان روزه بگیرد.(سنن نسائی، ح۲۳۵۷/ البانی این حدیث را صحیح دانسته)
۴. قرائت قرآن و دادن زکات پیش از رمضان
صحابه و سلف صالح با قرائت قرآن آماده رمضان میشدند. انس بن مالک، دوست پیامبر صل الله علیه و سلم میفرماید: مسلمانان زمانی که ماه شعبان فرا می رسید، غرق در مصحفهایشان میشدند و آن را قرائت میکردند و زکات اموالشان را میدادند تا انسانهای ناتوان و تهیدست بتوانند روزهی ماه رمضان را به جا آورند. سلمة بن کهیل میگوید: به ماه شعبان، ماه قرائت کنندگان(قرآن) گفته میشد. عمرو بن قیس نیز زمانی که ماه شعبان فرا میرسید، دکّانش را میبست و خود را برای قرائت قرآن فارغ مینمود. دلیل این کار صحابه این بود که کسی که قبل از رمضان خود را به قرائت قرآن عادت دهد در ماه مبارک رمضان نیز، به اذن خداوند، قرآن را قرائت خواهد کرد.
منبع: masrawy.com