چه کسی محمد صلی الله علیه و سلم را نمی شناسد؟
چه کسی محمد -صلّی الله علیه وسلّم- را نمی‌شناسد؟
آیا او -صلّی الله علیه وسلّم- چراغ راه و بشارت‌دهنده و رسول الله و پیامبر خدا نیست که زمین را سرشار از عدالت و نور و آشتی و محبّت و نیکی نمود و بهترینِ مردم و معلّم بشریت نبود و بشریت را نجات نداد و بتان را در هم نشکست؟ الله متعال او را برگزید تا بهترینِ مردم و پیشوای پیامبران باشد و دوست و رفیق خودش گردد و به او وعده داد تا او را در جایگاه ستودنی‌ای برانگیزد و شفاعت کبری را به او عطا کند و او را اوّلین کسی گرداند که درب بهشت را می‌زند. او همان پیامبرِ درس‌نخوانده -صلّی الله علیه وسلّم- است که رسالت را ابلاغ نمود و امانت را تحویل داد و امّت را پند داد و اندوه را برطرف کرد و در راه خدا، آن‌چنان که شایسته بود جهاد نمود، تا به یقین کامل رسید.madeena آیا او نبود که مردم را از تاریکی به نور و از شرک به خداپرستی و از خواری و ذلّت و ستم و نادانی و تفرقه و حقارت، به عزّت و عدالت و علم و اتّحاد و شرافت رساند؟ اگر دین محمّد -صلّی الله علیه وسلّم- و امّت او نبود ما که بودیم؟ و اگر رسالت و شریعت او نبود ما چه ارزشی داشتیم؟ و اگر دعوت و دعوتگری و عقیده‌اش نبود سرنوشت ما چه می‌شد؟ اهل زمین پیش از بعثت او چه حالی داشته‌اند؟ آیا خداوند آنان را خوار نکرده بود و تنها برخی از آنان باقی مانده بودند؟ آیا در جاهلیّت محض و گمراهی شدید و عقب‌ماندگی و وحشی‌گری و حیوان‌صفتی نمانده بودند؟ به محض اینکه خورشید رسالت و نبوّت با دستان معلّم نسل‌ها و فرمانده‌ی رهبران سر زد، مسیر تاریخ تغییر کرد. ایشان -صلّی الله علیه وآله وسلّم- از امّت‌‌های گمراهِ کافرِ درگیر، امّتی واحد و متدیّن به بهترین دین و دارای والاترین همّت و اوج اراده ساخت؛ آنان را از چوپانی به رهبری امّت‌ها رساند و از بت‌پرستی، به نمازگزاران شب و جنگجویان شجاع روز تبدیل کرد. خداوند هر که را خواست به عبادت خود مشرف کرد و از دنیای تاریک، به آخرت روشن و از ستم‌های ادیان به عدالت اسلام بیرون برد و به همین دلیل، بهترین امّت بودید که برای مردم آورده شدید. خداوند به خاطر این بندگان به فرشتگان فخر می‌فروشد و آنان را به بهشتی که خودش ساخته است مشرف می‌گرداند و آنان را به لقای خود اکرام می‌فرماید و با صدایی آنان را فرا می‌خواند و آنان می‌شنوند: «خشنودی خودم را بر شما حلال ساختم و غضب خود را تا ابد برایتان حرام نمودم». چه جای تعریف است از کسی که تمام اخلاق خوب و فضایل بی‌شمار و امتیازات فراوان را در خود گرد آورده است و بهترین آفریده‌ی خدا و بهترین انسان است؛ هر کمالی در او وجود دارد و هر گونه زشتی‌ای از او به دور است. خداوندِ راستگوی بزرگوار، به (وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ) سوگند خورده است که مصطفی بس پاک و ستودنی است. خداوند سینه‌اش را شکافت و بار را از دوشش برداشت و نامش را بلند کرد و کارش را به سرانجام رساند و دینش را کامل نمود. خداوند او را رها نساخت، بلکه او را گمراه دید و هدایت نمود، ف
قیر دید و بی‌نیاز نمود و یتیم دید و پناه بخشید و او را میان جاودانگی در دنیا و لقای خویش مُخیّر نمود و او نیز لقای الله را برگزید و فرمود: «اللهم الرفيق الأعلی». چقدر گمراه بودند کسانی که او را تکذیب کردند و متّهم به جادوگری نمودند و چقدر خوار گشتند کسانی که او را مسخره داشته و خوار می‌کردند! از آنان بپرسید اگر راست می‌گویند: آیا یک بار در دنیا دروغ گفت، آیا خیانت ورزید، و آيا نیرنگ زد؟ آیا کسی را دشنام داد و یا به کسی ستم روا داشت؟ آیا حسادت یا کینه یا تکبّر ورزید؟ سیره‌ی او را بخوانید و به سنّت او چنگ بزنید و در روش خدایی او تدبّر کنید و خواهید دید که جز نور و صفا و صداقت و پاکدامنی و وفاداری و نیکی و کرامت و حیا، چیزی وجود ندارد.
برخی از نوشته‌ی حميدان بن عجيل الجهني
منبع اصلاح آنلاین