اداب و شرایط حضور زن در اجتماع

یکی از موضوعات قابل بحث در جامعه ای ما مسأله حضور زن در اجتماع می باشد که مناسب است در این زمینه دیدگاه شریعت

اسلامی بیان گردد تا خواهران مسلمان ما بتوانند در روشنایی احکام شریعت اسلام در اجتماع حضور داشته و مسوولیت های خود را اداء کنند
آنچه مسلم است این است که زن مسلمان می تواند به هدف امور مشروعه (کارهای درست ) از خانه بیرون شده و احتیاجات متعارف (ضروری) زنده گی خود را براورده سازد. چنانکه زن های صحابه در زمان حیات پیامبر (صلی الله علیه وسلم) از خانه برآمده و کارهای متعلق به امور را با مراعات و در نظر داشت احکام و قواعد شرع انجام می دادند. پس زن بودن به تنهایی خود دلیلی برای ممانعت از بیرون شدن وی از خانه شده نمی تواند. اینک بعضی از آداب و شرایط بیرون شدن زن از خانه را قرار تفصیل آتی بیان می داریم :
زن هنگام بیرون شدن از خانه، باید شوهرش را در جریان گذاشته و از وی اجازه بگیرد یا از اجازه و رضایت وی مطمئن باشد. بیرون شدن به جهت های ذیل جایزه و‌مباح است : جهت انجام دادن کار واجبی مانند دیدن پدر و مادر و یا کار مسنون و متعارفی مانند رفتن به مجلس اسلامی و امثال اینها باشد ، شوهر نباید مانع رفتن همسر خود شود مگر این که عذر شرعی مهم تری وجود داشته باشد. اگر جهت کار مباحی باشد شوهر اختیار دارد که برای همسرش اجازه داده ویا از رفتنش ممانعت نماید. اگر جهت کار خلاف شرعی باشد باید از رفتن اش جلوگیری نماید. زن اگر به جایی می رفت که از خانه اش دور باشد و ایجاب سفر کردن را می نمود ، باید همراه محرمش برود و محرم زن بعد از شوهرش کسی است که نکاح زن با ان شخص برای ابد حرام است . مانند پدر، فرزند ، برادر و امثال اینها.
اگر مسافت راه کم تر از این باشد ، تنها رفتن وقتی جایز است که هیچ نوع خطری متوجه جان ، مال و از همه مهمتر حیثیت و شرف وی نباشد. صدای زن عورت نیست ؛ چنانکه امهات المؤمنین با صحابه (رضی الله عنهم ) سخن گفته اند و برای آنها از احکام دین خبر می‌دادند ولی زن نباید سخن را با نا محرم به درازا کشانیده و یا طوری سخن نگوید که فریبنده بوده ، طوری صدای خود را نرم کند که طرف طمع مردان قرار گیرد باید سخن گفتن او با نا محرم به موارد ضروری باشد. برای زن رواست که با زن های دیگر مصافحه نماید و اگر از سفر امده و یا زن دیگری از سفر امده باشد و یا مدت مدیدی از دیدن شان بگذرد و یکدیگر را هنگام استقبال و خوش امدید ببوسند ؛ اما برای مرد روا نیست که روی یا دست و یا هیچ جای زن بیگانه را لمس نماید و لو انکه لمس کردن از روی شهوت نبوده و ترس وقوع فتنه موجود نباشد ؛ چنانکه حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وسلم) فرمودند
کسی که دست زنی را لمس کند که اجازه اش را نداشته باشد در روز قیامت دست او در اتش دانی دوزخ گذاشته میشود. برای زن رواست که دست پدر ، پدرکلان ، پسر ، پسر پسر .
خود را هنگام رفتن از خانه یکدیگر و یا در وقت آمدن از سفر و یا ایام عید ببوسد . احتیاط آن است که زن جوان مامایش و یا کاکایش را نبوسد و برای ان ها اجازه ندهد که او را ببوسند و اگر زن دست کاکا و مامای خود را می بوسد و انها سر برادر زاده و یا خواهر زاده خود را میبوسند جایز است. زن نباید خویشاوندان ذکور شوهرش را ببوسد و یا برای انها اجازه بدهد که او را ببوسند .
برای زن روا نیست که به عورت ( از ناف تا زیر زانو ) زن دیگری و لو که از اقارب نزدیک اوست، مثل خواهر و مادر. ، جز در حالت ضرورت نظر انداخته و یا ان را لمس نماید.
آموختن علم همان طوری که برای مرد ضروری است ، برای زن نیز لازم است و البته شرایطی برای تحصیل علم زن وجود دارد.
تعلیم و تعلم برای زن به سه شرط رواست اول . ان که تحصیل زن در امور غیر شرعی نباشد مانند تحصیل موسیقی ، رقاصی و امثال اینها
دوم . این که تحصیلش سبب اخلال به حیثیت و شرفش نگردد مثلاً این طور نباشد که غرض تحصیل مجبور گردد که در لیلیه همراه مرد ها زنده گی نماید. سوم . این که تحصیلش سبب ترک‌امر مهم دیگری مانند تربیت فرزندان ، سرپرستی از امور خانه ، مراعات حقوق شوهر. و امثال اینها نگردد.
اگر زنی به مجلسی دعوت شود ، در صورتی که در رفتن وی مانع شرعی نباشد ، باید مطابق شروط ذیل به ان دعوت اشتراک کند :
دعوت اگر برای عروسی باشد قبول کردن ان واجب ، اگر برای عقیقه باشد سنت ، و اگر برای دوستی و مؤدت باشد مستحب ،
اگر برای تبرک تولد نوزاد باشد مباح و اگر برای نوحه سرایی باشد حرام است. ولی برای رفتن به تعذیه ، اگر در این نوحه نباشد سنت است و‌اگر برای فسق و فجور باشد حرام قطعی است.
مجلس و‌دعوت از هر نوعی که باشد وقتی باید در ان است اما نمود که دارای شروط آتی باشد : این که صاحب دعوت مسلمان باشد ،
اینکه دعوت خاص برای اغنیاء نباشد ، در ان مجلس منکری صورت نگیرد مانند شراب خواری ، قمار بازی ، ترک‌نماز های فرض اسراف ، چشم و همچشمی ، بی بند و باری اختلاط مرد و زن ، دعوت به کار های خلاف شرع و موسیقی های مهیج و گمراه کننده و مانند اینها. اگر کسی ندانسته به مجلس داخل شد که یکی از شروط فوق در ان مراعات نگردیده بود ؛ اگر قدرت و‌توانش باشد باید از این کار خلاف شرع جلوگیری به عمل آورد و اگر در قدرت و توانش نباشد که جلو منکر را گرفته یا کدام تأثیر مثبتی بر دیگران بگذارد باید بدون درنگ و معطلی آن مجلس را ترک گفته خارج شود